Na het succes van de single Barcelona maakte Mercury met producer Mike Moran liedjes voor een volledig album met Caballé. Mercury hoorde tijdens het maken van de plaat dat hij het hiv-virus had en hij durfde het niet aan orkestarrangementen te maken. Vandaar dat een orkest werd gesimuleerd door middel van synthesizers.
Barcelona voelde daarom altijd wat synthetisch aan, hoewel het prima paste in het tijdsbeeld van de late jaren tachtig, de hoogtijdagen van de synthesizers. Anno 1992 bleek het titelnummer nog bij lange na niet gedateerd, toen het werd gebruikt als het themanummer voor de Olympische Spelen van dat jaar in Barcelona.
Twintig jaar nadat Barcelona een postuum verkoopsucces werd voor Mercury, verschijnt het album voor het eerst met een heus symfonieorkest dat de nummers inspeelt. Stuart Morley werd aangewezen de nieuwe arrangementen te schrijven, nadat hij ook al nummers van Queen bewerkte voor de musical We Will Rock You.
Organisch
Morley’s arrangementen, uitgevoerd door het FILMharmonic Orchestra uit Praag, klinken meer organisch dan die op het album uit 1988, zonder te veel af te wijken. Trouwe Queen-fans zullen glimlachen wanneer ze in het cd-boekje lezen dat er bij het maken van dit album geen synthesizers zijn gebruikt, zoals de band vroeger op zijn platen vermeldde.
De uitgebreide uitgave van dit album bevat een cd met de nieuwe instrumentale orkestraties, een met demoversies (eerder verschenen op The Solo Collection) en een dvd met optredens en een minidocumentaire. Deze remake van Barcelona lijkt misschien wel het meeste op wat Mercury indertijd in zijn hoofd had, al is het zonde dat hij het zelf nooit heeft kunnen horen.