KV Kortrijk

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
KV Kortrijk
Naam Koninklijke Voetbalclub Kortrijk
Bijnaam de Kerels, de Veekaa
Stamnummer 19
Opgericht 1971
Plaats Kortrijk
Stadion Guldensporenstadion
Capaciteit 9.400
Eigenaar Vlag van Maleisië Vincent Tan[1]
Algemeen directeur Vlag van België Guillaume Nuytten
Vlag van België Pieter Eecloo
Sportief directeur Vlag van België Rik Foulon
Trainer Vlag van IJsland Freyr Alexandersson
Assistent Vlag van Nigeria Joseph Akpala
Vlag van Denemarken Jonathan Hartmann
Meeste wedstrijden Vlag van Duitsland Dieter Schwabe
Clubtopscorer(s) Vlag van Frankrijk Teddy Chevalier
(Hoofd)sponsor Ago Jobs & HR
Competitie Eerste klasse A
Website https://kvk.be/
Thuis
Uit
Geldig voor 2022/23
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

KV Kortrijk is een Belgische voetbalclub uit Kortrijk. De club is bij de Belgische voetbalbond aangesloten met stamnummer 19 en heeft rood-wit als kleuren, de kleuren van het wapenschild van de stad Kortrijk. De club kreeg zijn huidige naam K.V. Kortrijk in 1971 na de fusie tussen twee Kortrijkse clubs, Stade Kortrijk en Kortrijk Sport. KV Kortrijk nam bij het ontstaan in 1971 het stamnummer 19 over van Kortrijk Sport. De ploeg speelt in de Jupiler Pro League, de Belgische Eerste Klasse.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Koninklijke Kortrijk Sport[bewerken | brontekst bewerken]

Op 14 maart 1901 werd SC Courtraisien (Sporting Club Kortrijk) opgericht, dat lid werd van de UBSSA (de voorganger van de KBVB), de ploegkleuren waren rood-geel. Deze club verscheen al in 1906 in de hoogste afdeling en bleef daar tot 1911 spelen. Ze speelden in de tuin van Callens (aan de kant van de Leie).De club ging in de bevorderingsreeksen spelen, toen het niveau van Tweede Klasse tot 1922, toen de club voor het eerst even wegzakte. De ploeg fusioneerde in 1918 met FC Courtraisien, tot Courtrai Sports (Kortrijk Sport).

Tijdens de jaren 20 ging men wat over en weer tussen de Tweede en de Derde Klasse. Van 1924 tot 1926 in Tweede, daarna een seizoen in Derde; maar in 1927 kon men meteen opnieuw promoveren naar Tweede voor een seizoen. In 1927 kreeg de club de koninklijke titel en werd de naam Royal Courtrai Sports. In 1928 viel men echter voor langere tijd terug uit Tweede, of zakte men zelfs nog wat lager weg. In 1935 kwam de club terug in Derde, en tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1943, slaagde Courtrai Sports er weer in Tweede Klasse te bereiken.

De naam Royal Courtrai Sports werd pas in 1951 officieel vervlaamst tot Koninklijke Kortrijk Sport. De club bleef tot 1964 in Tweede Klasse, maar zakte toen weer weg, eerst drie seizoenen naar Derde, daarna volgden zelfs twee seizoenen Vierde Klasse, van 1969 tot 1971 volgden ten slotte nog drie seizoenen in Derde.

Stade Kortrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Stade Kortrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1923 waren twee andere ploegen in de stad gefusioneerd, namelijk Eendracht Kortrijk met Patronaat Sint-Rochus tot Stade Kortrijk en waren lid geworden van de KBVB en kregen later stamnummer 161; de clubkleuren waren paars-wit. De naam werd veranderd tot K. Stade Kortrijk. Stade Kortrijk had in zijn geschiedenis verschillende keren in de bevorderingsreeksen gespeeld, maar had nooit hoger kunnen opklimmen.

De jeugdwerking van KV Kortrijk is nog steeds gevestigd op Stade Kortrijk.

KV Kortrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Kortrijk Sport was in 1971 gedegradeerd naar Vierde Klasse en ook Stade Kortrijk deed het slecht. Op 6 mei 1971 fusioneerden Kortrijk Sport en Stade Kortrijk tot KV Kortrijk. De club speelde verder onder het stamnummer 19 van de oudste club, Kortrijk Sport. Als clubkleuren nam men de rood-witte kleuren van de stad Kortrijk aan. Van zowel Kortrijk Sport als Stade Kortrijk mochten vijf bestuursleden zetelen in het bestuur van de nieuwe fusieclub.

In het seizoen 1971/72 ging KV Kortrijk van start in Bevordering, waar Kortrijk Sport het seizoen voordien was geëindigd. De club klom vlug op, want het daaropvolgende seizoen promoveerde het reeds naar Derde Klasse en het seizoen daarna meteen naar Tweede.

Op het einde van het seizoen 1975/76 dwong men een plaats af in de eindronde. Kortrijk won die, en de fusieclub steeg zo na amper vijf jaar tijd naar Eerste Klasse. Daar bleef men drie seizoenen spelen. In het seizoen 1978/79 eindigde men echter onderaan en degradeerde Kortrijk terug naar tweede klasse. Men haalde er echter meteen weer eindronde, waar men opnieuw succesvol was, en na één seizoen nam de ploeg zo weer zijn plaats in de hoogste klasse in, waar het nog tot op het einde van het seizoen 1991/92 onafgebroken kon blijven. In 1992 diende men opnieuw te zakken naar Tweede, waar men zes seizoenen zou doorbrengen. In 1998 keerde KV Kortrijk eventjes terug naar Eerste, maar het bleef bij dit ene seizoen. Kortrijk zou een moeilijke periode tegemoet gaan. Het zakte naar Tweede Klasse, werd er zestiende, verloor in de finale van de eindronde met derdeklassers van K. Heusden-Zolder, en viel zo in twee jaar tijd terug naar Derde Klasse.

In maart 2001 ging KV Kortrijk, dat al enkele seizoenen met financiële problemen te kampen had, failliet. Onder leiding van Joseph Allijns werd de groep CVBA Kortrijk Voetbalt opgestart, waardoor KV Kortrijk het seizoen kon afmaken. Op het einde van het seizoen 2003/04 promoveerde de club na een sterk seizoen terug naar Tweede Klasse. De club ging weer onder de gewone naam spelen.

Deze comeback in tweede klasse was niet denderend. Coach Rudi Verkempinck werd na zeven wedstrijden ontslagen en sportleider Manu Ferrera nam de rol van coach over, maar hij slaagde er niet in de club naar eerste klasse te loodsen. Met de komst van Hein Vanhaezebrouck in 2007 werd aanvallend voetbal het kenteken van Kortrijk. Vanhaezebrouck bereikte in zijn eerste seizoen de eindronde, maar haalde daarin geen punten. In het seizoen 2007/08 lukte het wel om te promoveren. KV Kortrijk werd voor de tweede keer in de geschiedenis kampioen en werd terug een van de achttien eersteklassers. Ook in de Beker van België was KV Kortrijk niet onopgemerkt gebleven onder het bewind van Vanhaezebrouck. Het kon twee jaar op rij de kwartfinales bereiken.

Net in het jaar dat KV Kortrijk terug in Eerste Klasse mocht spelen, zouden er door competitiehervormingen minstens drie ploegen degraderen naar Tweede Klasse. KV Kortrijk slaagde erin om zich op de laatste speeldag te verzekeren van het behoud.

Na het vertrek van Vanhaezebrouck in het daaropvolgende jaar werd Georges Leekens hoofdtrainer. Op het einde van de reguliere competitie eindigde KV Kortrijk 4de in de stand met 45 punten. Hiermee wist de ploeg zich te plaatsen voor de play-off I, waar het uiteindelijk als 5de eindigde. Dat is voorlopig de beste prestatie ooit van de club. Het jaar daarop kwam Vanhaezebrouck terug aan het roer van de club in de competitie.

Op 8 februari 2012 plaatste KV Kortrijk zich voor het eerst voor de finale van de Beker van België. Na 1-2 winst in en tegen RAEC Mons werd er thuis met 2-2 gelijk gespeeld. In de finale op 24 maart 2012 werd echter met 0-1 verloren van KSC Lokeren.

Na het vertrek van Vanhaezebrouck in de zomer van 2014 werd Yves Vanderhaeghe gepromoveerd tot hoofdtrainer. In zijn debuutjaar als trainer behaalde KV Kortrijk play-off I door op de 5e plaats te eindigen in de reguliere competitie. Kort na de verlenging van zijn contract als hoofdtrainer verkaste Vanderhaeghe samen met de volledige technische staf naar KV Oostende. Voor het volgende seizoen werd Johan Walem aangesteld als nieuwe hoofdtrainer en de Franse oud-speler Karim Belhocine werd zijn assistent.

Op 12 mei 2015 raakte bekend dat de ploeg overgenomen wordt door de Maleisische zakenman Vincent Tan[1] die reeds eigenaar is van Cardiff City en FK Sarajevo. Hierna kenden de Kerels een tweetal mindere seizoenen.

Op 8 februari 2016 werd Walem aan de deur gezet door de club door tegenvallende resultaten. Hij werd opgevolgd door zijn assistent Karim Belhocine.[2] In april kwam Patrick De Wilde de technische staf vervoegen omdat Belhocine niet over de nodige diploma's beschikte om. Hierdoor voldeed KV Kortrijk aan de licentievoorwaarden van de voetbalbond. In het seizoen 2015/2016 eindigde de club op de negende plaats in de competitie en behaalde de finale van play-off II, die het verloor van Charleroi.

In het seizoen 2016-2017 begon de club met Bart Van Lancker als hoofdtrainer en Karim Belhocine als Sportief Directeur Voetbalzaken. De Fransman had op dat moment nog steeds niet de juiste diploma's om te kunnen aantreden als hoofdtrainer. Dat jaar eindigen de Kerels op de 10e plaats in de reguliere competitie. In de vernieuwde play-off II behaalde de club de 4e plaats. Op het einde van het seizoen werd bekend dat de Fransman sportief manager van de club zou worden in het volgende seizoen.

De Griek Yannis Anastasiou begint in de zomer van 2017, na een mindere passage bij Roda JC Kerkrade, als hoofdtrainer bij KV Kortrijk. Omdat de resultaten bleven tegenvallen werd de Griek op 8 november 2017 de laan uitgestuurd. Hierna werd Glen De Boeck aangesteld als nieuwe oefenmeester van de Kerels.[3] Samen met Lorenzo Staelens en Wouter Vrancken vormt hij de trainersstaf. Onder zijn leiding werd een remonte ingezet. De finale van de Beker van België werd net niet behaald en tot op de laatste speeldag werd meegestreden voor een play-off I-plaats.

Nog voor de aanvang van play-off II werd bekend dat de club en Glen De Boeck een contract voor onbepaalde duur zijn overeengekomen. In groep 2A van de play-off's werden de "Kerels" tweede in hun groep met 19 punten en misten de finale van play-off II. De spits Teddy Chevalier werd dit seizoen tweede in de topschuttersstand.

In de zomer van 2018 doken er echter problemen op tussen de trainer en het bestuur. Zo wilden ze bij KV Kortrijk het contract van zijn rechterhand Lorenzo Staelens niet verlengen. Zijn andere assistent Wouter Vrancken vertrok in augustus 2018 naar KV Mechelen. Daarnaast konden de voorbereidingen niet in optimale omstandigheden gebeuren en was er ook een wisselvallige eerste seizoenshelft. In november 2018 werd de trainer daarom aan de deur gezet. Dezelfde dag nog werd Yves Vanderhaeghe aangesteld als hoofdcoach.[4]

In april 2020 werd bekend dat Royal Excel Mouscron het initiatief had genomen voor fusiegesprekken met KV Kortrijk.[5] De Waalse buur uit Henegouwen kreeg in eerste instantie geen licentie voor de hoogste voetbalklasse. Bij de gesprekken zou ook KSV Roeselare zijn betrokken, dat tevens geen proflicentie kreeg toegewezen en in financiële nood zat. Voorzitter Joseph Allijns reageerde enthousiast, terwijl de supporters furieus reageerden op de fusieplannen.

Op 25 juli 2020 heeft voorzitter Joseph Allijns beslist om zijn functie in de raad van bestuur neer te leggen na 19 jaar, Ronny Verhelst is de nieuwe voorzitter van de club.[6]

In het seizoen 2022/2023 speelde KV Kortrijk tegen degradatie. Op speeldag 32 kon het zich redden door 0-0 gelijk te spelen tegen KAS Eupen.

In juni 2023 raakte bekend dat de club verkocht werd aan de Amerikaanse vastgoedondernemer Matthew Kaminski,[1] voor een bedrag tussen 15 en 17 miljoen euro.[1] Nadat het beloofde bedrag na enkele weken nog steeds niet betaald werd door de Kaminski Group, werd al snel duidelijk dat de overname toch niet doorging. KV Kortrijk bleef in handen van de Maleisische Vincent Tan.

KV Kortrijk per seizoen[bewerken | brontekst bewerken]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Nationaal[bewerken | brontekst bewerken]

Tweede klasse

kampioen (1): 2007/08
tweede (2): 1979/80, 1997/98

Trofee Jules Pappaert

winnaar (1): 1998

Beker van België

finalist (1): 2012

Individuele trofeeën[bewerken | brontekst bewerken]

Spelers of trainers die een individuele prijs behaalden toen ze lid waren van de club:

Trainer van het Jaar (1)
2012 (Hein Vanhaezebrouck)

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Klasse Reeks Punten Opmerkingen
  I II III IV      
Als Sporting Club Courtraisien
1906/07 8       Ere Afdeling 10
1907/08 8       Ere Afdeling 9
1908/09 9       Ere Afdeling 13
1909/10 11       Ere Afdeling 11
1910/11 12       Ere Afdeling 7
1911/12   3     Eerste Afdeling 27
1912/13   7     Eerste Afdeling 19
1913/14   9     Eerste Afdeling 19
1914/15         Geen competitie door Wereldoorlog I
1915/16        
1916/17        
1917/18        
1918/19        
Als Courtrai Sport
1919/20   9     Eerste Afdeling 18
1920/21   10     Eerste Afdeling 16
1921/22   11     Eerste Afdeling 20
1922-23       ? Eerste Prov. ?
1923-24       ? Eerste Prov. ?
1924/25     7   Bevordering B 27
1925/26     9   Bevordering A 25
1926/27     1   Bevordering A 41
1927/28   12     Eerste Afdeling 20
1928/29     2   Bevordering A 34
1929/30     13   Bevordering A 17
1930/31       1 Eerste Prov. 36 Wel na 23 speeldagen
1931/32     5   Bevordering A 29
1932/33     5   Bevordering A 29
1933/34     7   Bevordering A 26
1934/35     8   Bevordering A 25
1935/36     2   Bevordering D 33
1936/37     5   Bevordering D 30
1937/38     9   Bevordering D 22
1938/39     6   Bevordering C 27
1939/40         Geen competitie door Wereldoorlog II
1940/41         Geen competitie door Wereldoorlog II
1941/42     2   Bevordering A 28
1942/43     1   Bevordering D 46
1943/44   10     Eerste Afdeling A 25
1943/44         Geen competitie door Wereldoorlog II
1945/46   6     Eerste Afdeling A 35
1946/47   5     Eerste Afdeling B 37
1947/48   6     Eerste Afdeling A 30
1948/49   6     Eerste Afdeling B 34
1949/50   8     Eerste Afdeling A 31
1950/51   2     Eerste Afdeling B 40
1951/52   8     Eerste Afdeling A 33
  I II III IV Vanaf 1952/53 zijn er 4 nationale niveaus en wijzigen de reeksnamen
1952/53   10     Tweede Klasse 28
1953/54   9     Tweede Klasse 29
1954/55   10     Tweede Klasse 29
1955/56   10     Tweede Klasse 28
1956/57   5     Tweede Klasse 33
1957/58   13     Tweede Klasse 24
1958/59   9     Tweede Klasse 30
1959/60   11     Tweede Klasse 28
1960/61   13     Tweede Klasse 25
1961/62   13     Tweede Klasse 25
1962/63   14     Tweede Klasse 22
1963/64   16     Tweede Klasse 7
1964/65     6   Derde Klasse A 31
1965/66     12   Derde Klasse B 24
1966/67     15   Derde Klasse A 23
1967/68       2 Vierde Klasse A 37
1968/69       1 Vierde Klasse A 41
1969/70     14   Derde Klasse A 24
1970/71     15   Derde Klasse B 22
Als KV Kortrijk (fusie van Kortrijk Sport met Stade Kortrijk)
1971/72       1 Vierde Klasse D 47
1972/73     2   Derde Klasse B 42 Door fusie van Racing White en Daring Molenbeek tot RWDM kwam een plaats vrij.
KVK won testmatch van beide tweedes tegen Waterschei met 4-2.[7]
1973/74   11     Tweede Klasse 29
1974/75   6     Tweede Klasse 34
1975/76   4     Tweede Klasse 37 Winnaar eindronde met 10 punten.
1976/77 12       Eerste Klasse 32
1977/78 16       Eerste Klasse 24
1978/79 18       Eerste Klasse 20
1979/80   2     Tweede Klasse 41 Winnaar eindronde met 12 punten.
1980/81 13       Eerste Klasse 30
1981/82 6       Eerste Klasse 38
1982/83 11       Eerste Klasse 29
1983/84 12       Eerste Klasse 29
1984/85 13       Eerste Klasse 27
1985/86 15       Eerste Klasse 25
1986/87 15       Eerste Klasse 24
1987/88 9       Eerste Klasse 31
1988/89 8       Eerste Klasse 35
1989/90 7       Eerste Klasse 33
1990/91 15       Eerste Klasse 25
1991/92 17       Eerste Klasse 20
1992/93   12     Tweede Klasse 25
1993/94   6     Tweede Klasse 50
1994/95   8     Tweede Klasse 51
1995/96   4     Tweede Klasse 58 Vierde in eindronde met 6 punten.
1996/97   7     Tweede Klasse 53
1997/98   2     Tweede Klasse 71 Winnaar eindronde met 13 punten.
1998/99 17       Eerste Klasse 25
1999/00   16     Tweede Klasse 38 Verlies in finale eindronde tegen K. Heusden-Zolder.
2000/01     6   Derde Klasse A 45 Door een faillissement zou KVK moeten zakken naar vierde klasse, maar door winst in de finale van
de eindronde tegen RCS Visétois "promoveerde" de club, zodat men in feite in derde klasse bleef.
2001/02     10   Derde Klasse A 40
2002/03     5   Derde Klasse A 40
2003/04     2   Derde Klasse A 63 Winst finale eindronde tegen KV Turnhout.
2004/05   7     Tweede Klasse 48
2005/06   5     Tweede Klasse 52
2006/07   3     Tweede Klasse 67 Vierde in eindronde met 0 punten.
2007/08   1     Tweede Klasse 76
2008/09 14       Eerste Klasse 38
2009/10 5       Eerste Klasse 33 Na de reguliere competitie stond Kortrijk op de 4e plaats.
2010/11 10       Eerste Klasse 38 In Play-off 2 behaalde het 3 punten.
2011/12 6       Eerste Klasse 34 Na de reguliere competitie stond Kortrijk op de 6e plaats
2012/13 9       Eerste Klasse 39 In Play-off 2 behaalde het 2 punten.
2013/14 8       Eerste Klasse 39 Groepswinnaar Play off 2, finale Play off 2 verloren tegen KV Oostende na strafschoppen.
2014/15 6       Eerste Klasse 34 Na de reguliere competitie stond Kortrijk op de 5e plaats.
2015/16 9       Eerste Klasse 39 Groepswinnaar Play off 2, finale Play off 2 verloren tegen Sporting Charleroi.
  1A 1B 1Am 2Am 3Am Vanaf 2016-17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus
2016/17 10         Eerste Klasse A 31
2017/18 7         Eerste Klasse A 42
2018/19 8         Eerste Klasse A 43
2019/20 11         Eerste Klasse A 33 Competitie beëindigd na 29 speeldagen wegens de coronacrisis; toen stond KV Kortrijk op de 11e plaats met 33 punten.
2020/21 14         Eerste Klasse A 39
2021/22 13         Eerste Klasse A 37
2022/23 14         Eerste Klasse A 31 Verzekerd van een verlengd verblijf in 1A op de derde laatste speeldag.

Resultaten in grafiek 1972-heden[bewerken | brontekst bewerken]

1
2
11
6
4
12
16
18
2
13
6
11
12
13
15
15
9
8
7
15
17
12
6
8
4
7
2
17
16
6
10
5
2
7
5
3
1
14
5
10
6
9
8
6
9
10
7
8
11
14
13
14
72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds het faillissement in 2001 tot 25 juni 2020 stond Joseph Allijns aan de leiding van KV Kortrijk als voorzitter. Ronny Verhelst is tot op heden de voorzitter van de club. Na het vertrek van Patrick Turcq in 2016 is Mathias Leterme algemeen manager van de club. Sinds 2015 is KV Kortrijk in handen van de Maleisische zakenman Vincent Tan. CEO van de club is Ken Choo, tevens CEO van de Welshe voetbalploeg Cardiff City.

Accommodatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het Guldensporenstadion[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Guldensporenstadion voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In het Guldensporenstadion speelt het eerste elftal van KV Kortrijk zijn thuiswedstrijden. Het stadion heeft een capaciteit van 9.399 plaatsen, waarvan 5.749 zitplaatsen. Aan de achterkant van het stadion bevindt zich een tweede terrein, dat gebruikt wordt voor de trainingen. Achter het stadion, doch binnen de accommodatie bevindt zich het themacafé De Kouter. Onder tribune 1 van het stadion is Club 19 gevestigd. Deze receptiezaal bevat een restaurant waartoe de abonnees van de outside seats gratis toegang krijgen.

Jeugdterreinen Stade[bewerken | brontekst bewerken]

Waar vroeger Stade Kortrijk speelde, spelen nu de jeugdelftallen van KV Kortrijk. De jeugdaccommodatie omvat drie terreinen, waarvan twee kunstgrasvelden gebruikt worden om wedstrijden op te spelen. Het secretariaat en de receptieruimte zijn gelegen boven de kleedkamers.

[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds het ontstaan van KV Kortrijk in 1971 heeft de club hetzelfde logo behouden. Het rood-witte logo heeft de vorm van een wapenschild met de initialen KVK centraal. De letters worden gescheiden door twee rode lijnen. Op het schild bevindt zich een wit kroontje. Rondom het schild bevindt zich een rode cirkel met daarin de volledige naam van de club.

Mascotte[bewerken | brontekst bewerken]

Op de fandag van 2014 werd het "Kereltje" geïntroduceerd. De mascotte is gekleed in rode sporttenue met z'n pet achterstevoren en draagt het rugnummer 12. Sinds de inhuldiging van de Familietribune (Tribune 4) is het "Kereltje" de officiële mascotte van de "Kerels". Hij ontvangt alle supporters met de glimlach en mengt zich onder de kinderen van de KVK Kids, zodat de wedstrijd in de juiste sfeer kan beginnen. Soms geeft hij de aftrap, maar daarna haast hij zich naar de jonge fans om samen de wedstrijd te beleven. Het sympathieke en vriendelijke Kereltje wil een familiaal gevoel creëren met alle supporters van de club, vooral met de jonge fans van de KVK Kids. Hiervoor was de mascotte even een ridder (als verwijzing naar de Guldensporenslag) en hiervoor een kaartlezer van de toenmalige sponsor Digipass.[8]

Tenue[bewerken | brontekst bewerken]

KV Kortrijk speelt met een rood truitje, rode short en rode kousen. Op verplaatsing speelt Kortrijk in een wit of zwart tenue.

Bekende (oud-)spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Trainers[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van trainers van KV Kortrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Spelerskern 2023/24[bewerken | brontekst bewerken]

Zie KV Kortrijk in het seizoen 2022/23 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Nr. Speler Nationaliteit Sinds Contract Laatste club
Doel[bewerken | brontekst bewerken]
1 Tom Vandenberghe Vlag van België België 2022 2025 Vlag van België KMSK Deinze
13 Ebbe De Vlaeminck Vlag van België België 2023 - Vlag van België Eigen Jeugd
95 Lucas Pirard Vlag van België België 2023 2025 Vlag van België Union Sint-Gillis
Verdediging[bewerken | brontekst bewerken]
2 Ryan Alebiosu Vlag van Engeland Engeland 2023 2026 Vlag van Engeland Arsenal FC
4 Mark Mampassi Vlag van Rusland Rusland 2023 2024 Vlag van Rusland Lokomotiv Moskou
5 Christalino Atemona Vlag van Duitsland Duitsland 2023 2024 Vlag van Duitsland Hertha BSC
6 Nayel Mehssatou Vlag van België België 2022 2025 Vlag van België RSC Anderlecht
21 Martin Wasinski Vlag van België België 2022 2024 Vlag van België Sporting Charleroi
44 João Silva Vlag van Portugal Portugal 2022 2025 Vlag van Spanje Deportivo Alavés
66 Aleksandar Radovanović Vlag van Servië Servië 2021 2024 Vlag van Frankrijk RC Lens
98 Raul Opruț Vlag van Roemenië Roemenië 2023 2026 Vlag van Roemenië FC Hermannstadt
Middenveld[bewerken | brontekst bewerken]
8 Youssef Challouk Vlag van België België 2022 2026 Vlag van België KMSK Deinze
10 Abdelkahar Kadri Vlag van Algerije Algerije 2021 2026 Vlag van Algerije Paradou AC
11 Dion De Neve Vlag van België België 2022 2025 Vlag van België Zulte Waregem
15 Kristijan Malinov Vlag van Bulgarije Bulgarije 2023 2025 Vlag van België OH Leuven
16 Marco Kana Vlag van België België 2023 2024 Vlag van België RSC Anderlecht
27 Abdoulaye Sissako Vlag van Frankrijk Frankrijk 2023 2027 Vlag van België Zulte Waregem
70 Massimo Bruno Vlag van België België 2022 2025 Vlag van Turkije Bursaspor
89 Lynnt Audoor Vlag van België België 2023 2024 Vlag van België Club Brugge
Aanval[bewerken | brontekst bewerken]
7 Dylan Mbayo Vlag van België België 2021 2026 Vlag van België AA Gent
20 Felipe Avenatti Vlag van Uruguay Uruguay 2022 2024 Vlag van België Standard Luik
23 Alex Mighten Vlag van Engeland Engeland 2023 2024 Vlag van Engeland Nottingham Forest
29 Martin Regali Vlag van Slowakije Slowakije 2023 2024 Vlag van Slowakije Rusomberok
39 Isaak Davies Vlag van Wales Wales 2023 2024 Vlag van Wales Cardiff City
54 Sheyi Ojo Vlag van Engeland Engeland 2023 2024 Vlag van Wales Cardiff City
68 Thierry Ambrose Vlag van Guadeloupe Guadeloupe 2023 2027 Vlag van België KV Oostende
76 Djibi Seck Vlag van Senegal Senegal 2023 2025 Vlag van Senegal Espoirs de Guédiawaye
77 David Henen Vlag van België België 2022 2024 Vlag van Frankrijk Grenoble Foot 38
99 Mounaïm El Idrissy Vlag van Frankrijk Frankrijk 2023 2026 Vlag van Frankrijk AC Ajaccio

Jeugdwerking[bewerken | brontekst bewerken]

Beloften[bewerken | brontekst bewerken]

Het beloftenelftal van KV Kortrijk komt uit in de Pro League voor beloften. De thuiswedstrijden van de beloften worden gespeeld op het veld van Stade.

Terrein 2 op Stade

Op de jeugdterreinen Stade (de voormalige thuisbasis van Stade Kortrijk) spelen wekelijks de jeugdploegen van KV Kortrijk op kunstgrasvelden. De voorzitter van KVK-Jeugd is Jelle Schelstraete. De jeugdwerking is opgesplitst in drie stromingen met elk een eigen verantwoordelijke.

  • Bovenbouw (junioren tot en met beloften), Rudi Verkempinck
  • Onderbouw (tweedejaars preminiemen tot en met scholieren), Denis De Tand
  • Lagere leeftijden (pluimpjes tot en met eerstejaars preminiemen), Peter Louage

Kwaliteit, verzorgd en attractief voetbal en karakter- en attidudevorming zijn de drie belangrijke aandachtspunten van de Kortrijkse jeugdwerking. In 2007 kreeg KVK-Jeugd het bronzen label van Dexia Foot Pass[9]

KV Kortrijk heeft 31 jeugdploegen waarbij ruim 400 jeugdspelers actief zijn.[10]

Supporters[bewerken | brontekst bewerken]

Supportersclubs[bewerken | brontekst bewerken]

KV Kortrijk heeft verschillende supportersclubs die gevormd zijn onder het coördinatiecomité. Acht ervan zijn gelegen in Kortrijk, er is één internationale supportersclub in het Duitse Monschau.

  • Centrum
  • De Leie
  • Hand in Hand
  • KGB
  • Kortrijk Noord
  • Monschau Reds International
  • Overleie en Overleie jongt
  • Red Side
  • Zuid
  • KVK Oost
  • United 19
  • Quicky's
  • Kortrijk Fanatics

Sfeer[bewerken | brontekst bewerken]

Supporters KV Kortrijk in vak I

De spionkop van KV Kortrijk plaatst zich tijdens de thuismatchen in vak I, de staantribune achter het doel. Die spionkop noemt zichzelf Reds Army. Vak I wijzigde in 2010 van naam naar "Bo Braem Sfeertribune", naar een overleden oud-speler van KV Kortrijk die veel heeft betekend en gedaan voor de club. Deze tribune biedt plaats aan een 3600-tal staande supporters.

Traditioneel wordt tijdens de opkomst van de spelers op het veld het lied "Vis in de Leie" gezongen. Dit lied is een hit van de Kortrijkse zanger Johny Turbo. In de 19de minuut van de match - een verwijzing naar het stamnummer - wordt een minuut applaus gegeven ter herinnering aan de overleden bestuurder Jean-Marc De Gryse.

Sinds 2013 worden alle sfeeracties en het verenigen van supporters gecoördineerd door sfeergroep United 19.

Rivaliteiten[bewerken | brontekst bewerken]

De aartsrivaal van KV Kortrijk is SV Zulte Waregem. De clubs zijn op 18 kilometer van elkaar gevestigd en bij onderlinge duels is de derbysfeer groot. Een wedstrijd tussen KV Kortrijk en SV Zulte Waregem wordt in de volksmond de Vlasico genoemd, gespeeld door de dikkenekken tegen de boeren.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]